Does it spark joy?

Mijn man zit aan de andere kant van de bank. Op zijn zwarte laptopscherm verschijnen codes in groene letters en cijfers. Ik zit ernaast met een dekentje over mijn benen. Ipad op schoot, oortjes ingeplugd. Nog 10, 9, 8 … seconden. De volgende aflevering begint.
Ben benieuwd welke crisis zich afspeelt in het huis waar de opruimgoeroe zo meteen aan de slag gaat. Eerst was het een gezin met twee pubers die niks uitvoeren in het huishouden. De man trouwens ook niet. Daarna, hartverscheurend, een weduwe die probeert haar leven en haar huis opnieuw in te richten na het overlijden van haar man. Er springt een kleine traan in mijn ooghoek. Ik word hier zo blij van.

De opruimgoeroe, Marie, komt met haar assistent en ook vertaalsters binnen en begroet de bewoners van het nieuwe huis. Ze krijgt een rondleiding door het huis. Als ze klaar is met de rondleiding gaat Marie terug naar de hal of ontvangstruimte en knielt neer. Dit is het mooiste moment! Marie bedankt het huis voor het geven van onderdak aan de bewoners en voor het herbergen van alle spullen die erin zijn opgenomen. De bewoners staan er wat schutterig bij te kijken.
Het tempo wordt erin gehouden. Deze scenes worden natuurlijk aan elkaar geknipt en geplakt. In elk geval krijgen ook deze bewoners de opdracht om per categorie op te ruimen. Het eerste onderwerp, de kleding, wordt uitvoerig in beeld gebracht. Deze mensen hebben meerdere inloopkasten en uiteindelijk puilen drie kamers volledig uit met alle bij elkaar gebrachte kleding. De vrouw kijkt vertwijfeld naar een zomerjurkje waar ze nooit meer in gaat passen. Het gaat op de stapel ‘twijfelgevallen’. En dan weer de vraag ‘Does it spark joy?’. Een serie T-shirts in allemaal dezelfde kleur komt op de stapel ‘wordt weggedaan’. Als Marie en haar vriendelijk assistent de woning hebben verlaten, zie ik lichte paniek op de gezichten van de achtergebleven bewoners. Déze krijgen ruzie omdat ze het niet eens worden over de kamer waar, en daarna de snelheid waarmee, moet worden opgeruimd.
Ik vraag mij af hoeveel weken of maanden ze in werkelijkheid krijgen voor deze opruimacties. En, of er iemand van de regie van Netflix achterblijft om het tempo erin te houden. Of een psycholoog om alle tranen bij elkaar te vegen en relaties te redden. Mijn man klapt het scherm van zijn laptop dicht.

Een enorme berg kleding ligt op ons bed. ’OMG, is dit al mijn kleding?! Wat erg!’ Op de grond staan alle soorten schoenen. Er liggen zes paar slippers tussen. Mijn innerlijke rust is op dit moment ver te zoeken. Dit leek een goed plan. We wonen nu tijdelijk in een huurhuis en ik heb bedacht dat ik mijn kleding het beste kan opruimen vòòr de volgende verhuizing.
Ik maak een paar foto’s van de kleding en de schoenen en stuur die naar mijn zus en moeder. Ik krijg geschrokken reacties terug. ‘Ja’, denk ik, ‘en jullie dan?’ Dit is mijn kleding uit één kast en één ladekast. Meer niet. Uuh ja, en dan nog jassen, sportkleding, skikleding, chique jurkjes en foute kersttruien.

12 maart 2020. Ik werk vanmiddag op een andere locatie. Na het werk wil ik even de stad in lopen om wat boodschappen te doen. En ik wil misschien nog een nieuwe blouse kopen voor het voorjaar. Ik houd niet zo van blouses, maar dat staat netjes op het werk.
Ik check de NOS-app en zie dat er een aankondiging komt van maatregelen rondom Covid 19. Waarschijnlijk gaan we een gehele of gedeeltelijke lockdown in omdat het aantal zieken snel oploopt. Alle zin om te gaan winkelen is me inmiddels vergaan. Ik werk wel langer door.

Als er iets weggaat, maar het is te mooi of te nuttig om weg te gooien, dan gaat het in een doos. Een doos met spullen voor Koningsdag. Inmiddels zijn het zes dozen. Vorig jaar waren we op vakantie op Koningsdag. Dit jaar zaten we met Koningsdag voor de tv. De zes dozen staan nog steeds te wachten.
Ik besluit ze op te ruimen. Leuke lamp die jaren bij mijn zoon op de kamer hing. Een spel Electro. Doet het nog met batterij en al. Donald Duck-pockets, die zonder ezelsoren. Oude, niet kapotte kleding van de kinderen erbij. Gesorteerd klein chemisch afval mee. Een ritje naar de milieustraat. Ik sta met een volgeladen auto bij de ingang. ‘Nee mevrouw, voor de kringloopwinkel nemen we geen spullen meer aan. Er wordt zoveel gebracht dat ik alle mensen die hier komen moet teleurstellen.’ Ik mompel nog iets over ‘ik heb al maanden gewacht met opruimen, hoe kan dat nou?’ ‘Alleen kleding nemen we nog aan. De rest mag u bewaren of daarachter bij het restafval gooien’. De zes dozen gaan weer mee terug naar huis. Vier weken later staan ze nog in garage.

Kleine boodschappen doen we op zaterdag. Eén keer in de week komt de
bezorgservice van de supermarkt. Als ik al moet winkelen, dan doe ik dat via internet. Ik vind daar niet veel aan. Ik heb de schoencadeau’s van de Sint besteld bij Hema.nl. De bezorger belt aan bij de deur en voordat ik open doe is hij al van de oprit verdwenen.

In elke kamer in het huis zijn Legoblokjes terug te vinden. Misschien niet op de wc. Ik heb al eerder sorteerdozen besteld. Vijftien. Project ‘Lego opruimen’ gaat van start. Ik doe de projectleiding. Het is maar de vraag of de rest van de projectleden meedoet. Ik ben op zoek naar de boekjes met de bouwinstructies. Dat valt nog mee. Alleen de echt oude boekjes kan ik niet vinden. Zeker ver weg gestopt in een bewaardoos op zolder. En dus niet terug te vinden op het juiste moment. Enthousiast gaan we van start want we gaan niet alleen sorteren, maar ook alles opnieuw bouwen.
We starten met het herbouwen van het Spinjitzu klooster van Ninjago. Dat zijn veel stukjes. Muziekje aan, door de op kleur gesorteerde bakken grabbelen en af en toe een blokje toevoegen. Drie weken later staan tien dozen gesorteerde Lego nog steeds op de keukentafel en is het klooster half af. Op de bovenzijde en de klep van de piano staan achttien niet afgebouwde of in elkaar gestorte figuren van Lego. Een Legodorp blokkeert de halve kamer van mijn dochter en ik glijd uit over het deksel van een Legodoos die voor haar kledingkast ligt.
De projecttermijn is verlengt tot het voorjaar 2021. We mogen toch niet naar buiten. Net op de radio gehoord dat Skyradio over een dag gaat starten met ‘the Christmas Station’. We komen de winterdagen wel door.