Carrièrerunderen

Zo’n moment direct na het avondeten. Zoon en dochter zijn weggerend van tafel. De vieze borden staan er nog. Ik scrol door de LinkedIn feeds. Een post van de NVWA. ‘De NVWA zoekt dierenartsen. Runderen hebben een lange carrière achter de rug’.
En dan: ‘Jaap eet ook graag een stukje vlees’. Uit de tekst blijkt dat hij als dierenarts werkt voor de NVWA. Het verwart me.
Ik drink sinds kort havermelk in mijn latte. En ik eet geen vlees. Al zevenentwintig jaar niet. Elk jaar groeit mijn weerzin tegen de vleesindustrie. Ik spreek dat niet vaak uit. Zeker niet omdat ik werk in de handhaving. Juist niet.

Er wordt me wel eens gevraagd waarom ik vegetariër ben. Dan grijns ik eerst een beetje. Ik ben geen vegetariër, ik eet vegetarisch. Ik ben niet het type dat een ander aanspreekt als die tegenover mij zit en een sparerib naar binnen knaagt. Ik kauwde vroeger ook graag op het koteletje dat mijn moeder bakte.
Meestal zeg ik iets over een keus van lang geleden. Dat ik veel champignons heb gegeten. Iets anders kon ik als student niet betalen. Dat ik nu misschien een andere keuze zou maken en af te toe biologisch vlees zou eten.
Er zijn mensen die dat doen, anderen erop aanspreken. Ik zie dan een ‘geitenwollensok’ met een protestbord voor me met een tekst als ‘Weet wie je eet’. Maar dat is ook zo’n stereotype.

Twee jaar geleden ben ik lid geworden van Groen Links. Ik vind het moeilijk om goed te volgen wat ze doen en voor elkaar krijgen. Zowel landelijk als lokaal.
Nu denk ik erover om dat lidmaatschap op te zeggen en over te stappen naar de Partij voor de Dieren. Ik vind dit radicaal klinken. Alsof ik een aanhanger word van extreemrechts. Nou ja, van dieren, in dit geval.
De Partij voor de Dieren zit al sinds 2006 in de Tweede Kamer. En ik heb nog geen journaal gezien waarin een woordvoerder van deze partij het woord werd ontnomen in die kamer. De partij staat in elk geval vóór een zaak waar ik ook hartgrondig tégen ben: carrièrerunderen.

Een psycholoog zei twee weken geleden tegen me: ‘Je morele kompas is hoog. Dat kan je in de weg zitten in je omgang met anderen.’
Misschien moet ik maar eens zo’n protesttype worden. En dan mijn kompas lekker hoog op eigen koers houden. Een lidmaatschap van de Partij voor de Dieren naast mijn ambtelijke bestaan in de handhaving.