Rode wangen en paarse krokodillen

‘Gefeliciteerd Karin! 5 jaar.’
Een bericht van mijn collega B..
‘O, echt! Helemaal vergeten’, app ik terug.
‘Jij ook gefeliciteerd met ons eerste jubileum!’
Vijf jaar alweer, mijmer ik.

Harry Paul is Inspecteur-Generaal als ik mijn eerste baan bij de NVWA krijg.
Ik denk dat hij Harry-Paul heet. Ik kom pas later erachter dat Paul zijn achternaam is. Maar goed. Ik dwaal af.
Harry (Paul) heeft een pak, stropdas en keurig geknipt haar. Hij lacht netjes, maar ik denk te kunnen zien dat hij het meent.

Ik werk hier drie maanden. Mijn collega B. en ik hebben ieder een bestuurlijke rapportage geschreven. Het onderwerp van mijn rapport is fraude met paardenpaspoorten.
Ik stuur een laatste versie naar collega’s van Inspectie voor aanvullingen en correcties. Het ding komt helemaal rood terug. Hélémáál.
Met de opgepoetste eindversie zit ik bij de directieraad. Harry (Paul) complimenteert ons met ons werk. Mijn wangen zijn zo rood als het aangetekende exemplaar dat ik terugkreeg. Ik bid dat niemand een moeilijke vraag stelt, want ik weet vast het antwoord niet.
Voor ik drie keer kan knipperen is de bespreking afgelopen, worden we bedankt en mogen de vergaderzaal verlaten.
Na deze miskleun heb ik serieus overwogen om te stoppen bij de NVWA. Ik heb mijn snor gedrukt en nooit meer zo’n rapport geschreven.

Een ‘organisatiekanteling’ start. Harry (Paul) vertrekt. Hij krijgt een dringende klus elders.
Een tijdelijke IG volgt. Hij heet Rob. Ik weet zijn achternaam niet meer. Gegoogled. Het is Kerstens. Geen idee hoe lang hij er was.

Een andere Rob verschijnt ten tonele. Van Lint.
Hij gaat eraan werken ‘om het vertrouwen van de organisatie te herstellen’ en ‘weer een echte autoriteit van de NVWA te maken’.
Dat geeft me een goed gevoel.

Ik volg een externe training. Rob komt als gastspreker.
Ik voel me opgelaten omdat ik denk dat ik intelligente vragen moet stellen. Rob laat muziekfragmenten horen en speelt luchtgitaar. Toegankelijk en slim.

Af en toe sijpelt nieuws door over ‘organisatieveranderingen’. Niet noodzakelijk het nieuws dat op Intranet staat. Organisatieveranderingen zijn meestal mensen die niet op hun plek zitten. Omdat ze dat zelf vinden. Of omdat anderen dat voor hen vinden. De kanteling heeft zijn sporen nagelaten.

Dik een jaar later bij een cursus. De vraag wordt gesteld wat de IG ervan vindt. Van politiek-bestuurlijke gevoeligheid.
Bij de NVWA is dat een cactus vermomd als paarse krokodil en dan midden op de vergadertafel.
Ik stel voor dat we Rob uitnodigen en het hem vragen.
‘Dat is wat.’
Ik mail Rob.
‘Ik wil zeker komen. Je kunt via de secretaresse een afspraak maken.’
Rob komt en we hebben een interessante discussie.

We ontvangen bericht van een grote verandering. Rob vertrekt.
‘Wegens een vertrouwensbreuk met de ondernemingsraad.’
Hierover is bij mij nog geen nieuws doorgesijpeld. Maar dit soort nieuws ligt totaal niet binnen mijn invloedssfeer. Invloedssfeer is hier het broertje van de cactus vermomd als paarse krokodil.
Ik ben ontdaan. Begrijp de rol van de ondernemingsraad niet goed. Ineens vindt iedereen er iets van. Op kantoor praten we er te pas en te onpas over.
Kantoor wordt een No Go Zone. Iedereen werkt per direct thuis.

De aankondiging dat een interim IG wordt gezocht. Voor een langere tijd. Die het vertrouwen kan herstellen. Het is Maarten Ruijs.
Een opgewekte Fries, of Groninger, die met een videofimpje zijn komst aankondigt. Ik weet niet meer in welke provincie hij woont. Wat stom, want als iemand mij voor een Brabander aanziet, dan voel ik me gekrenkt. Ik kom uit Zuid-Limburg. Maar goed, ik dwaal weer af.

De directieraad wordt afgeschaft. Nog meer organisatieveranderingen en een werkagenda met vijf sporen. Maarten praat duidelijk en heeft het over de organisatie als een omgekeerde pyramide. De punt onderaan dat is de IG.
‘Een IG staat, net als alle andere leidinggevenden, in dienst van de medewerkers. Het vakmanschap van de medewerker moet weer voorop komen te staan.’
Dat spreekt mij aan.
Maarten zegt dat hij een jaar blijft. En dat doet hij.

Op Intranet het bericht dat de zoektocht naar een opvolger is gestart.
Het blijft een tijd stil. Dan het bericht dat een nieuwe IG is gevonden. Het is Gerard Bakker.
‘Een man die zijn sporen heeft verdiend bij de Dienst Justitiële Inrichtingen.’ Gerard heeft veel chique titels voor zijn naam.
Ik ben benieuwd of er ook vrouwelijke kandidaten bij de selectie zaten. Zal ik nooit weten. Totaal niet mijn invloedssfeer. En bij gelijke geschiktheid is een man natuurlijk ook van harte welkom.
Ik maak kennis met Gerard via een filmpje. Hij eet graag vis en speelt in de band ‘Kleintje Pils’.
Dan meld ik me aan voor een digitaal kennismakingsgesprek.

Ik werk vijf jaar bij de NVWA.
Ik voel me verbonden met de organisatie en met mijn collega’s.
Ik vertrouw erop dat de IG die verbinding ook gaat voelen.
De IG staat voor mij en mijn collega’s.