Waarom een #InclusieAdviesRaad
Een aantal jaar terug. Een managementoverleg.
Op het muurgrote whiteboard staat: ‘leeftijd’ ‘man’ ‘vrouw’.
‘Er zijn meer aandachtspunten als we onze organisatie diverser willen maken’, zeg ik.
Een collega: ‘Ik zie niet zo in wat het probleem is.’
‘Dat is dan misschien het eerste probleem’, mompel ik.
Het gesprek eindigt al voordat het gestart is.
Een paar maanden geleden. In gesprek met man.
‘Ik vind dat we al heel divers zijn’, zegt hij.
Ik denk ‘Er lopen in jullie ontwikkelteams alleen maar mannen rond’. Man werkt in de IT. Hoe stereotype.
‘Wat vind je dan divers?’, vraag ik, belangstellend.
‘We hebben collega’s uit heel veel verschillende landen.’
‘Daar heb je een punt. Maar er werken bijna geen vrouwen. Of eigenlijk geen.’
Een week later.
Man: ‘Een collega heeft gevraagd of we via de recruiter niet meer diverse mensen moeten aantrekken.’
‘O’, zeg ik, ‘Wat vind je daarvan?’
‘Het is lastig want we hebben nu iemand nodig. En ik wil de beste. Niet perse omdat het meer divers is.’
Weer een week later.
‘Ik heb aan de recruiter gevraagd of we nieuwe collega’s met een meer diverse achtergrond kunnen zoeken.’
Ik vertrek geen spier. Innerlijk juich ik.
Zo normaal mogelijk zeg ik: ‘Goh, wat goed.’
Een paar weken geleden. In de kroeg. In gesprek met twee collega’s.
‘De wat?’
‘De InclusieAdviesRaad.’
De collega kijkt niet begrijpend.
Ik vertel waarom we zijn opgericht en wat we willen bereiken.
‘Wat versta jij onder inclusie?’ vraag ik.
‘Een halfje wit en een halfje bruin’, grapt de collega.
Oei, denk ik, werk aan de winkel.
Karin Lenssen 